Σασμός: Ο Σασμός είναι σπουδαία λέξη που χρησιμοποιούν στην Κρήτη για τη συμφιλίωση μετά τη βεντέτα. Αν η βεντέτα είναι κατάρα ο σασμός είναι ευλογία», είχε αναφέρει ο συγγραφέας, λέγοντας χαρακτηριστικά. «Δυστυχώς το νησί μας είναι ιδιαίτερος τόπος και δεν αργεί να πάρει φωτιά ο Κρητικός».
Σασμός: Ποια είναι τελικά η ιστορία που κρύβεται από τη σειρά;
Ποια γεγονότα μπορεί να τον οδήγησαν στη συγγραφή του βιβλίου που έγινε μια από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες; «Ο Σασμός βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχουν συμβεί τα τελευταία 100 χρόνια στην Κρήτη. Έχω συλλέξει στοιχεία από αρκετές βεντέτες και τα έχω ταιριάξει στους ήρωες μου ώστε να παρουσιάσω στο κοινό ένα βιβλίο που έχει τη δύναμη να εξηγεί πως συμβαίνουν τα πράγματα σε μία τόσο άσχημη κατάσταση. Ωστόσο πολύ περισσότερο πως φτιάχνονται τα «άφτιαχτα» και πως οι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να συγχωρέσουν ακόμα και τον φονιά του παιδιού τους. Έτσι λοιπόν οι ήρωές μου είναι πραγματικοί καθημερινοί γεμάτοι συναισθήματα, πάθη και πάθος», έχει πει ο Σπύρος Πετρουλάκης.
Δύο οικογένειες σε σύγκρουση. Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται και η παλιά βεντέτα ξυπνά σαν εφιάλτης. Η μνήμη των νεκρών ζητά εκδίκηση. Οι λέξεις ποτέ δεν είχαν αρκετή δύναμη για να περιγράψουν τόσο ακραία συναισθήματα. Και κάπου εκεί δύο νέοι δοκιμάζοντας την αγάπη, έρχονται αντιμέτωποι με τα συναισθήματά τους. Θα μπορούσε ο έρωτας να επιφέρει τη συμφιλίωση, τον πολυπόθητο Σασμό; αναφέρεται στην περιγραφή της σειράς με τον ίδιο τον συγγραφέα σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Στούντιο 4 να αποκαλύπτει το φρικτό φονικό στο οποίο έμελλε να είναι μάρτυρας.
«Έχω ζήσει κλειστά στόματα, ματιές και βλέμματα σκοτεινά, τα οποία σου λένε μία ολόκληρη ιστορία. Σκότωσαν έναν άνθρωπο μπροστά στα μάτια μας και μπροστά στα μάτια των παιδιών του. Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι που θέλουν να φέρουν τον Σασμό και την αγάπη, είναι μία άγια πράξη, είναι ευλογία», είπε ενώ αναφέρθηκε και στη βεντέτα της δικής του οικογένειας.
Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά. «Από ό,τι λένε οι παλιοί, η οικογένειά μου ξεκίνησε να διαλύεται κι άλλαξε το επίθετό της. Λέγοντας Μανουσέληδες κι επειδή ασχολούνταν με την πέτρα γίναμε οι Πέτρηδες, οι Πετρούληδες κι οι Πετρουλάκηδες. Υπήρχε βεντέτα στην οικογένεια αλλά μιλάμε την εποχή του 1840. Όλα αυτά τα έζησα μεγάλος 23 χρονών».