Μπαίνεις σε μία καφετέρια Starbucks ψάχνοντας για έναν καφέ latte και μία σύνδεση Wi-Fi. Το MacBook σου συνδέεται και μπορείς πλέον να μπεις στο ίντερνετ.
Αλλά πώς πραγματικά λειτουργεί; Ποια είναι η μαγεία;
Το Wi-Fi είναι στην πραγματικότητα ένα σήμα παρόμοιο με αυτό του ραδιοφώνου. Όλες οι πληροφορίες και ο ήχος που στέλνονται μέσω του αέρα χρησιμοποιούν κύματα. Τα κύματα μπορούν να έχουν διαφορετικές συχνότητες (πόσο κοντά είναι), εύρη (πόσο μεγάλα είναι) και φάσεις (πώς ευθυγραμμίζονται έγκαιρα). Το Wi-Fi κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα με το ραδιόφωνο μεταδίδοντας μία πολύ ευδιάκριτη συχνότητα.
Πώς γνωρίζει το laptop σου την διαφορά μεταξύ μίας ραδιοσυχνότητας FM και ενός download του Harry Potter σε Wi-Fi;
Μπορεί να αναγνωρίσει τη διαφορά μεταξύ της συχνότητας Wi-Fi που είναι 2,4 ή 5 GHz (1 gigahertz είναι ένα κύμα με συχνότητα ενός δισεκατομμυρίου κύκλων ανά δευτερόλεπτο) και της πολύ χαμηλότερης ραδιοσυχνότητας FM που κυμαίνεται μεταξύ 88 και 108 MHz (1 megahertz είναι ένα κύμα με συχνότητα ενός εκατομμυρίου κύκλων ανά δευτερόλεπτο). Το laptop ή το τηλέφωνό σου «συντονίζονται» στη συχνότητα Wi-Fi με τον ίδιο τρόπο που ο δείκτης του ραδιοφώνου σου συντονίζεται με έναν ραδιοφωνικό σταθμό – μόνο που το Wi-Fi μπορεί να περιέχει πολλές περισσότερες πληροφορίες από αυτό το παλιό ραδιοφωνικό σήμα: ένα άλμπουμ των Radiohead, φωτογραφίες από τις τελευταίες διακοπές σου, ολόκληρη την κινηματογραφική βιβλιοθήκη του Stanley Kubrick και μερικά μηνύματα, όλα την ίδια στιγμή.
Ένα σήμα Wi-Fi μεταδίδει πληροφορίες μέσω του αέρα σε μία απόσταση μεταξύ 200 και 300 ποδών και το τελευταίο πρότυπο, 802,11ac, τρέχει με ταχύτητα 1300 megabits ανά δευτερόλεπτο, το οποίο είναι αρκετά γρήγορο ώστε να μεταφέρει όλες τις ταινίες του Harry Potter σε HD προτού τελειώσεις τον latte καφέ σου. Αυτή η ταχύτητα είναι θεωρητικά η μέγιστη αν και, η ταχύτητες με τις οποίες το ίντερνετ κατεβάζει κυμαίνονται μεταξύ περίπου 5 και 20 megabits ανά δευτερόλεπτο ανάλογα με τον φορέα παροχής υπηρεσιών και έτσι ίσως θελήσεις να πιείς τον latte σου γουλιά-γουλιά.
Το Wi-Fi είναι επίσης ευαίσθητο στην παρέμβαση. Ο φούρνος μικροκυμάτων στην κουζίνα σου και ένα ασύρματο τηλέφωνο είναι συντονισμένα στην ίδια συχνότητα με το Wi-Fi, έτσι εάν αυτά είναι τριγύρω, η σύνδεση Wi-Fi σου μπορεί να υποφέρει. Οι τσιμεντένιες πλάκες σε μία κατασκευή, οι τοίχοι στο Starbucks και ακόμα και το νερό μπορούν να εμποδίσουν μία σύνδεση Wi-Fi. Γι’ αυτό, εάν λαμβάνεις ένα κακό σήμα, μπορείς να μετακινηθείς σε ένα διαφορετικό τραπέζι ή να απομακρυνθείς από αυτόν τον τεράστιο τσιμεντένιο πυλώνα ώστε να αυξήσεις την απόδοσή σου λίγο. Ή πήγαινε πιο κοντά στο router του Wi-Fi.
Όσον αφορά τη διαδικασία που ακολουθεί ο υπολογιστής σου για να συνδεθεί στο Wi-Fi, πρέπει να ξέρεις ότι το Wi-Fi είναι κάπως ιδιότροπο σχετικά με το ποιος και τι μπορεί να συνδεθεί σε αυτό. Το laptop σου «διαπραγματεύεται» τη σύνδεση με τον ίδιο τρόπο που κλείνεται μια συμφωνία, με μία χειραψία. Η κεραία του laptop αρχίζει να διαβάζει το σήμα, υπολογίζει το μήκος κύματος, ψάχνει για οποιαδήποτε κρυπτογράφηση ασφαλείας (που σε αυτή την περίπτωση θα σε οδηγήσει σε έναν κωδικό πρόσβασης) και μετά σου δίνει το πράσινο φως.
Ευχαρίστησε τους διαχειριστές της τεχνολογίας Wi-Fi που δεν την έκαναν πιο περίπλοκη. Η ευκολία του να ψάχνεις ένα σήμα Wi-Fi από το laptop, το κινητό ή την ταμπλέτα σου είναι αυτό που κάνει το Wi-Fi τόσο εκπληκτικά δημοφιλές. Συν του ότι είναι συχνά δωρεάν. Τώρα πρέπει να πείσουμε το Starbucks να φτιάχνει ένα πιο φτηνό latte.