Η Ξένια Καλογεροπούλου σε συνέντευξή της μίλησε για τα παραμύθια.
Τα παραμύθια που αφηγείστε περιέχουν σκληρές αλήθειες, αντίστοιχες με τη σημερινή πραγματικότητα;
«Τα παραμύθια έχουν συχνά σκληρά θέματα και δεν έχουν πάντα happy end. Αυτό βοηθάει τα παιδιά, γιατί τους δείχνει ότι υπάρχουν και δυσκολίες και πώς μπορούν να τα αντιμετωπίσουν. Η επιλογή των παραμυθιών έχει να κάνει με το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι. Το πιο βασικό είναι ότι κοιτάω τα παιδιά στα μάτια την ώρα που τους αφηγούμαι τα παραμύθια κι έτσι «μπορώ να βλέπω τις αντιδράσει τους. Σ το θέατρο, που έρχονται συνήθων πιο μικρής ηλικίας παιδιά, μπορώ να αλλάξω λίγο την εξέλιξη ενός παραμυθιού καθώς παρακολουθώ τα παιδιά.
Τι πιστεύετε ότι μαθαίνουν τα παιδιά και τι οι συνοδοί τους μέσα από το παραμύθι;
«Σίγουρα τα παραμύθια δεν τους παρέχουν κανένα “μήνυμα”. Το μήνυμα ταιριάζει μάλλον περισσότερο στον αυτόματο τηλεφωνητή. Του$ ερεθίζουν ίο μυαλό και τη φαντασία και το κάθε παιδί εισπράττει την ιστορία με τον δικό του τρόπο. Μετά την αφήγηση του παραμυθιού η Άννα Παπαφίγκου παίζει παιχνίδια με τα παιδιά βασισμένα στο παραμύθι. Την ίδια ώρα εγώ συζητάω με τους γονείς που αντιδρούν θετικά και έχουν απορίες. Συνήθως αναρωτιούνται αν ένα παραμύθι είναι “σκληρό” ή “μαλακό” και πώς πρέπει να τα διαλέγουν. Εγώ με τη σειρά μου μαθαίνω από εκείνους πώς αντιδρούν τα παιδιά τους και πώς σκέφτονται όταν ακούνε ένα παραμύθι στο σπίτι».
Τα παιδιά αντιδρούν κατά τη διάρκεια της αφήγησης;
«Γενικά είναι πάρα πολύ ήσυχα και εκφράζουν τις παρατηρήσει τους ή απαντούν με δικές μου ερωτήσει. Πρόσφατα είπα ένα παραμύθι κι ένα πολύ μικρό αγόρι μου έκανε μια σωστή παρατήρηση για την ιστορία, την οποία μάλιστα θα εντάξω στην αφήγηση μου την επόμενη φορά».