Αυτός ο χρόνος μπήκε με πολύ θανατικό στα κανάλια. Με πολλά πτώματα, πρόσφατα και παλιά…
Το πτώμα της γυναίκας που ανακαλύφθηκε θαμμένο στο χωράφι. Το πτώμα που βρέθηκε στον καταψύκτη. Το παλιό φονικό [του γιου από τη μάνα-Μήδεια] που βγήκε στο φως. Η απανθρακωμένη σορός του δασκάλου μέσα στο αυτοκίνητό του. Και τώρα η κηδεία του Παντελίδη.
Ζούμε περίοδο CSI στις ειδησεογραφικές εκπομπές.
Σαν να μην έφταναν τα φονικά, ήρθε και το φοβερό τροχαίο του νεαρού [αγαπημένου της νεολαίας] τραγουδιστή και γέμισε με οσμή θανάτου τα ιδιωτικά κανάλια.
Ο Αντ1 έβγαλε το νέο στον αέρα πρωί-πρωί… Σε λίγα λεπτά , τηλεφώνησε στους φίλους του εκλιπόντος που έμαθαν στον αέρα για το δυστύχημα.
Στο δελτίο του Alpha: Οι λεπτομέρειες του δυστυχήματος… Το χρονικό της αναγνώρισης από συναδέλφους και συγγενείς… Η βόλτα στη γειτονιά του αδικοχαμένου καλλιτέχνη… Οι συνεντεύξεις των γειτόνων… Λουλούδια –καντήλια –σημειώματα: «Παντελή μου σε ζήλεψαν οι άγγελοι και σε πήραν από εμάς…».
Το ‘φαινόμενο Παντελίδη’ στα Γεγονότα του MEGA : video με τον απεγλωβισμό –συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες – η μητέρα του τραγουδιστή στο νοσοκομείο – τα μηνύματα των συναδέλφων του.
Πρώτη αναφορά στις ειδήσεις του Star. Η μητέρα σοκαρισμένη στα σκαλάκια έξω από τα επείγοντα περιστατικά. Νωρίτερα, στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», πάλι τη μητέρα κυνηγούσε η κάμερα…
Ο Μπογδάνος στο Skai, χαρακτήρισε τον χαμό του τραγουδιστή, πρώτη είδηση και κατήγγειλε την υποκρισία των ΜΜΕ «που μόλις προχθές αφιέρωναν τεράστια κομμάτια προγράμματος στο να «κράζουν» τον Παντελή Παντελίδη, σήμερα χύνουν δάκρυα λύπης και συγκίνησης». [Λες και το να κρίνεις έναν στίχο σημαίνει ότι χαίρεσαι κιόλας για τον θάνατο του δημιουργού…]
Το Ε έκανε τηλε-μαραθώνιο την αναμετάδοση της θλιβερής είδησης… Ξεκίνησε με την [ψυχαγωγική] εκπομπή της Γερμανού, στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη η [κοινωνική] εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, κι έπειτα, ήρθε η [εντελώς ειδησεογραφική-πολιτική] εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου να το τερματίσει με ρεπορτάζ όπως: «Αυτή είναι η φονική λάμα που σκότωσε τον Παντελή Παντελίδη.» [Έλεος!] – «Βλέπετε τα λυγισμένα σίδερα της προστατευτικής μπάρας» [Αλίμονο… Είναι γνωστό άλλωστε ότι η κάμερα πρέπει να τα δει όλα, σε γκρο πλαν ει δυνατόν…].
Όλα τα είδαμε, ακόμα και πλάνα απο ελικόπτερο από την κηδεία Παντελίδη, και μπορούμε να προβλέψουμε λίγο–πολύ τι έχουμε ακόμη να δούμε: συνεντεύξεις της πονεμένης οικογένειας του [αδικοχαμένου] Παντελίδη αλλά και των γειτόνων –μακρινών συγγενών –συναδέλφων που δούλεψαν μαζί φέτος-πέρσυ-πρόπερσυ, συναδέλφων που δεν είχαν συναντηθεί ποτέ… Ζωντανή αναμετάδοση της κηδείας… Ρεπορτάζ από τον τόπο του δυστυχήματος, από το κέντρο που θα δούλευε, από το σχολείο που πήγαινε… Θα το τραβήξουν όσο δεν πάει… Λάστιχο θα το κάνουν … Γιατί…
Ο θάνατος πουλάει πολύ.
Όσο πιο ξαφνικός, βίαιος και φρικτός, τόσο μεγαλύτερο το μερίδιο τηλεθέασης. Ο θάνατος ενός νέου, αγαπητού, διάσημου ανθρώπου τινάζει την τηλεθέαση στα ύψη.
Μπροστά στους δείκτες της AGB τίποτα δεν μετράει. Ούτε η αξιοπρέπεια του νεκρού ούτε ο σεβασμός στον πόνο των δικών του. Όλα βορά στο τέρας με το γυάλινο πρόσωπο.
Τι θλίψη… Για τον νέο άνθρωπο που έφυγε στη στροφή… Για την απώλεια που ζει η οικογένειά του… Για τη θανατολαγνεία που έχει ενσκήψει στα κανάλια…
Της Ιφιγένειας Κοντού