Νομοσχέδιο του Αμερικανικού κογκρέσου για επιστροφή της Αγίας Σοφίας συνεχίζει να ανησυχεί Τούρκους ακαδημαïκούς στις ΗΠΑ

Το νομοθετικό διάταγμα που πέρασε η κοινοβουλευτική επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, του Κογκρέσου, των Ηνωμένων πολιτειών, «περί Επιστροφής των Εκκλησιών στους Κατόχους,» κρατάει την Τουρκία υπόλογη για την επιστροφή των χιλιάδων κλεμμένων χριστιανικών ιερών τόπων, συμπεριλαμβάνοντας και την Αγία Σοφία, απαγορεύοντας να γίνουν τζαμιά η μουσεία, συνεχίζει να ανησυχεί Τούρκους επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο θρύλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως άρχισε με τον Ιδρυτή του Απόστολου Ανδρέα το 35 μ.χ., και συνεχίζεται με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, μέχρι σήμερα, το 2012 μ.χ.! Καμμιά εξουσία επί της Γης κοσμική και εκκλησιαστική, δεν έμεινε χωρίς να καταρρεύσει. Μόνο ο θεσμός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως συνεχίζεται, αδιάκοπα, κάτω από τις πιό αντίξοες συνθήκες. Και όταν στις 29-Μαίου-1453, καταλύθηκε η Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία, από τους Οθωμανούς Τούρκους, και έπαψε ο Θεσμός της Αυτοκρατορίας, ύστερα από ιστορία 1000 χρόνων, τα ηνία του Γένους ανέλαβε ο Πατριάρχης και λυτρωθήκαμε! Διαφορετικά, θα χανόμασταν σαν Έθνος. 35μ.χ.-1991 μ.χ., βαρειά η κληρονομιά μας και μεγάλο το εθνικό μας χρέος. Γι’αυτό και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος , ο συνεχιστής των οραμάτων του Ελληνισμού, χρήζει κάθε συμπαράστασης και υποστήριξης. Αναμφισβήτητα είναι ο Πανάξιος ηγέτης του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΫ.

«Σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι. Με 400 σήμαντρα και 62 καμπάνες. Κάθε καμπάνα και παππάς. Κάθε παππάς και διάκος». ‘Ετσι λέγει η λαική και η αλάνθαστη μούσα για την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως. Έτσι ακριβώς η Αγία Σοφιά σημαίνει που από εκκλησία την έκαναν η τούρκοι τζαμί ή μουσείο. Η θρυλική αυτή Εκκλησιά. Το μεγάλο αυτό εθνικό σύμβολο του Ελληνισμού. Η πηγή του ανεσπέρου Φωτός και του Ελληνικού Γένους.

Ας είναι όμως. Την επιστροφή θα την σημάνει γρήγορα το απόρθητο θρυλικό φανάρι, με τους εναπομείνοντες Γέροντες, στα πέρατα της οικουμένης. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Αυτό διδάσκει και επιτάσσει η εθνική μας παράδοση: Να το μάθει όλος ο ντουνιάς, ότι η Αγιά Σοφιά είναι ελληνική. Θα το διαλαλήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο μαζί με την Βασιλεύουσα των Πόλεων, την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, κατά τα ειωθότα, αλλά και με τον απόηχο στ’αυτιά όλων των Ελλήνων: «Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικό μας θάνε!!»

Με το νομοθετικό διάταγμα του Αμερικανικού Κογκρέσου ταράχθηκαν και πάλι τα νερά του Βοσπόρου και η θάλασσα του Μαρμαρά σάλεψε. Ο Ελλήσποντος ορθώθηκε κι’ αγνάντεψε την Πόλη. Μιά αέναη παράδοση για τους 270 Πατριάρχες μας, από το 35-2012 μ.χ., ανά τους αιώνες των αιώνων, παρά τα 537 χρόνια τουρκικής συνεχιζόμενης κατοχής- αλλά προσωρινός- από την επάρατη εκείνη αποφράδα ημέρα του Ελληνικού Γένους, της 29ης Μαίου 1453. Με το βόσπορο, το Μαρμαρά και τον Ελλήσποντο, χάρικαν και τα παράλια του Εύξεινου Πόντου και της Μικράς Ασίας, κι όλες οι γωνιές της πάλαι ποτέ διαλαμφάσης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Χαρά μεγάλη του Ελληνισμού, όπου Γης, αλλά και μεγάλα τα μηνύματα από το θρυλικό και άγρυπνο Φανάρι, τον φύλακα αυτό της Κιβωτού των τιλμαφεστέρων, ιερωτέρων και ενδοξοτέρων παραδόσεων του Ελληνικού ‘Εθνους. ‘Ενας χώρος εδώ και πάνω από 6 χιλιάδες χρόνια κατευγάζει στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα. Από τα οποία τα 2 χιλιάδες χρόνια είναι εμπλουτισμένα με τη δόγα και το μεγαλείο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού που με τόση υπομονή και καρτερικότητα ο αθάνατος Οικουμενικός Θρόνος, η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, μεταλαμπάδεύει από γενιά σε γενιά. Σ’αυτόν τον ιερό και αμόλυντο χώρο η σημερινή Τουρκία – ποδοπατώντας τον ανάξια και παράνομα – κατασκεύαζει τον δικό της «πολιτισμό», αμαυρώνοντας ήθη, παραδόσεις, έθιμα, αλλά και αυτήν την ιστορία!! Ποτέ άλλοτε κατακτητής επί της Γης δεν το αποτόλμησε αυτό, αλλά σεβάστηκε ό,τι κατέλαβε. Θα έλθει, όμως, καιρός που η Τουρκία θα πληρώσει γι’αυτά της τα «έργα».

Τι χαρά θα λάβουν ακόμη και τα θρυλικά άγια μνήματα της Κωνσταντινουπόλεως, όπου αναπαύεται όλη η χορεία των Πατριαρχών, Αρχιερέων και ελλήνων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Εκεί «ένθα ούκ έστι πόνος, ού λύπη, ού στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος», όπως επιγραμματικά λέγει ο Υμνωδός της Εκκλησίας μας, που τόσο πιστά και αφοσιωμένα υπηρέτησαν παιδιόθεν μέχρι τέλους. Καθ’όλα άξιοι!! Ο Τάφος Τους καθοδηγεί, σαν άσβεστη λαμπάδα και τις σημερινές γενιές και αυτές που θα έλθουν, απόλυτα προσηλωμένες στα πεπρωμένα της Ελληνικής Φυλής και των Ελληνοχριστιανικών μας παραδόσεων, αξιών και μεγαλείων.

Θα διερωτηθείτε, γιατί τα γράφουμε αυτά. Σαν ελάχιστη ένδειξη φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης, στους μεγάλους Αυτούς Εκκλησιαστικούς ‘Ανδρες, που τόσα πολλά πρόσφεραν στο Γένος των Ελλήνων και στην Εκκλησία από τον κατεχόμενο από τους Τούρκους Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.