Ποιες καταθέσεις προστατεύονται από το νέο μνημόνιο;
Η κοινοτική οδηγία για την προστασία των καταθέσεων κάτω από 100.000 ευρώ ενσωματώνεται στο νομοσχέδιο που καλείται να ψηφίσει αύριο, Τετάρτη, η Βουλή.
Το νομοσχέδιο, που έχει αναρτηθεί στο site της Βουλής, προβλέπει ωστόσο και την εξυγίανση προβληματικών τραπεζών, αν διαπιστωθούν, μέσω bail in, δηλαδή με ίδια μέσα.
Σύμφωνα με το άρθρο 44, η αρχή εξυγίανσης δεν ασκεί (δηλαδή δεν κουρεύει) τις εξουσίες απομείωσης ή μετατροπής όσον αφορά τις ακόλουθες υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως αν αυτές διέπονται από το δίκαιο άλλου κράτους μέλους ή τρίτης χώρας:
Εγγυημένες καταθέσεις (έως 100.000 ευρώ).
Υποχρεώσεις που καλύπτονται με εξασφάλιση, συμπεριλαμβανόμενων των καλυμμένων ομολόγων και των υποχρεώσεων υπό μορφή χρηματοπιστωτικών μέσων που χρησιμοποιούνται για σκοπούς αντιστάθμισης κινδύνου.
Κάθε υποχρέωση που προκύπτει από την κατοχή περιουσιακών στοιχείων πελατών ή χρημάτων των πελατών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που διακρατούν οι Οργανισμοί Συλλογικών Επενδύσεων σε Κινητές Αξίες (αμοιβαία κεφάλαια).
Κάθε υποχρέωση που προκύπτει από καταπιστευτική σχέση μεταξύ του ιδρύματος και ενός άλλου προσώπου.
Υποχρεώσεις προς ιδρύματα, οι οποίες έχουν αρχική ληκτότητα μικρότερη των επτά ημερών.
Υποχρεώσεις που έχουν εναπομένουσα ληκτότητα μικρότερη των επτά ημερών έναντι συστημάτων ή διαχειριστών συστημάτων.
Καταθέσεις του ΤΕΚΕ και του Συνεγγυητικού.
Υποχρεώσεις σε οποιονδήποτε από τους εργαζόμενους, τους εμπορικούς πιστωτές, τις φορολογικές αρχές και τα συστήματα εγγύησης καταθέσεων.
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, βασική φιλοσοφία είναι ότι τις ζημιές μιας τράπεζας δεν πρέπει να τις αναλάβουν οι φορολογούμενοι πολίτες, παρά μόνο ως έσχατο μέσο.
Σύμφωνα με τη σχετική κοινοτική οδηγία, εάν κριθεί απαραίτητη η αναδιάρθρωση κάποιας τράπεζας, οι πρώτοι που βαρύνονται από τις ζημίες είναι οι μέτοχοι και ακολουθούν οι πιστωτές, ωστόσο κανένας πιστωτής κατά την εφαρμογή των μέτρων εξυγίανσης που προβλέπει το νομοσχέδιο δεν πρέπει να βρεθεί σε δυσμενέστερη θέση να υποστεί μεγαλύτερες ζημιές από αυτές που θα αναλάμβανε αν το ίδρυμα ετίθετο σε εκκαθάριση.