Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία τιμά το γεγονός της Ταφής του Κυρίου, καθώς και την κάθοδο του Ιησού στον Άδη.
Μετά την Σταύρωση του Ιησού και τον εξευτελισμό του από το μαινόμενο πλήθος, οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι συγκεντρώθηκαν μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο και του ζήτησαν να ασφαλίσει τον τάφο του Ιησού για τρείς ημέρες, τοποθετώντας φρουρά, γιατί είχαν την υποψία πως οι μαθητές Του θα έκλεβαν την νύχτα το ενταφιασμένο Του σώμα.
Έτσι ύστερα, θα μπορούσαν να κηρύξουν στον λαό πως πραγματοποιήθηκε η Ανάσταση την οποία και προφήτευσε ο «λαοπλάνος» Ιησούς. Φοβόντουσαν λοιπόν, πως αυτή η «πλάνη» θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη και πως οι μαθητές θα καταφέρουν να πείσουν τον λαό. Έτσι κατάφεραν να πείσουν τον Πιλάτο και σφράγισαν τον Τάφο Του, τοποθετώντας εκεί μια στρατιωτική φρουρά.
Επίσης η Εκκλησία τιμά την κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Παρόλο που το σώμα του Ιησού βρίσκεται στον τάφο, ο Ιησούς κατεβαίνει προσωρινά στον Άδη και μεταφέρει τον Λόγο Του στους νεκρούς.
Το σώμα του Χριστού έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια. Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου τελείται η Θεία Λειτουργίας της Πρώτης Ανάστασης, η οποία ονομάστηκε έτσι επειδή ο ιερέας σε κάποιο σημείο της προαναγγέλλει την Ανάσταση του Κυρίου. Το βράδυ τελείται η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα. Οι Ιερείς βγαίνουν στον περίβολο της εκκλησίας και γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτω θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος», με τους πιστούς να μεταφέρουν το Άγιο Φώς στο σπίτι τους και, όπως λέει το έθιμο, να το φυλάνε να μην σβήσει, για 40 ημέρες.