Η φιγούρα του ναυαγού, που έχει ξεμείνει σε ακατοίκητο (ή κατοικημένο από όχι ιδιαίτερα φιλόξενους κατοίκους) νησί και πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του είναι πολύ κλασική στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο / τηλεόραση, ξεκινώντας από τον Ροβινσώνα Κρούσο και φτάνοντας μέχρι τον «Ναυαγό» του Τομ Χανκς.
Ωστόσο, υπάρχουν πραγματικές ιστορίες ναυαγών, που παραπέμπουν σε μυθιστορήματα.
• Η οικογένεια Ρόμπερτσον: Άρχισαν το ταξίδι τους το 1971 με ένα μικρό ιστιοφόρο και ναυάγησαν όταν το σκάφος τους χτύπησαν φάλαινες στον Ειρηνικό. Διέφυγαν με μικρό φουσκωτό και διασώθηκαν μετά από 54 ημέρες.
• Λεάντερτ Χάσενμπος: Ολλανδός ναύτης των αρχών του 18ου αιώνα. Όχι «ακριβώς» ναυαγός, καθώς εγκαταλείφθηκε στο Ascension Island στον νότιο Ατλαντικό ως τιμωρία για σοδομία. Επέζησε για έξι μήνες. Το ημερολόγιό του βρέθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατό του από Βρετανούς ναυτικούς.
• Άντα Μπλακτζάκ: Η Ίνουϊτ που δεν αποκλείστηκε σε τροπικό νησί, αλλά αναγκάστηκε να πολεμήσει τον εξαιρετικά ψυχρό καιρό για να επιζήσει δύο χρόνια. Το 1921 ήταν μέλος πενταμελούς ομάδας στη νήσο Ράνγκελ, βόρεια της Σιβηρίας. Εν τέλει ήταν η μόνη που επέζησε από την ομάδα, καθώς διασώθηκε το 1923. Επέστρεψε στην Αρκτική, όπου έζησε ως τα 85.
• Τσουνοσούκε Ματσουγιάμα: Το πλοίο του, επανδρωμένο με Ιάπωνες ναύτες, ναυάγησε το 1754 στον Ειρηνικό. Οι ναυαγοί πέθαναν όλοι- ωστόσο ο Τσουνοσούκε Ματσουγιάμα χάραξε την ιστορία τους σε ξύλο και το έβαλε σε ένα άδειο μπουκάλι, το οποίο βρέθηκε 150 χρόνια μετά.
• Τρεις Μεξικανοί αλιείς καρχαριών: Όταν ξέμειναν από καύσιμα, οι Χεσούς Βιντάνα Λόπεζ, Σαλβαντόρ Ορντόνεζ και Λούσιο Ρέντον, αναγκάστηκαν να περάσουν 10 μήνες στον Ειρηνικό. Διασώθηκαν από ταϊβανέζικο πλοίο. Δύο άλλοι ναύτες δεν τα κατάφεραν.
• Χουάνα Μαρία: Η Ινδιάνα «Ερημίτισσα της Νήσου Σαν Νίκολας», ήταν η μόνη που επέζησε από τη φυλή της, μένοντας μόνη για 18 χρόνια στα μέσα του 19ου αιώνα.
• Έρνεστ Σάκλετον: Ο σερ Έρνεστ Σάκλετον, εξερευνητής, οδήγησε το 1914 μια ομάδα για να περάσει την Ανταρκτική με το πλοίο «Endurance». Το σκάφος παγιδεύτηκε στους πάγους και τελικά βυθίστηκε. Ο Σάκλετον και κάποιοι άλλοι έφυγαν για να βρουν βοήθεια, καταφέρνοντας να φτάσουν σε σταθμό φαλαινοθηρών. Αυτοί που έμειναν πίσω διασώθηκαν, και τελικά επέστρεψαν όλοι πίσω.
• Μαργκερίτ ντε Λα Ροκ: Γαλλίδα αριστοκράτισσα που το 1542 εγκαταλείφθηκε στο Isle of Demons κοντά στο Κεμπέκ, επειδή είχε σχέση με έναν νεαρό άνδρα κατά τη διάρκεια ταξιδιού με πλοίο. Ο νεαρός, η υπηρέτρια και το παιδί που γέννησε η Μαργκερίτ πέθαναν, αλλά η ίδια κατάφερε να επιβιώσει, κυνηγώντας άγρια ζώα. Μετά από δύο χρόνια διασώθηκε και επέστρεψε στη Γαλλία, όπου έγινε γνωστή ως μια θαρραλέα, ρομαντική φιγούρα.
• Αλεξάντερ Σέλκιρκ: Σκωτσέζος ναύτης του 18ου αιώνα που θεωρείται ότι αποτέλεσε την έμπνευση για τη λογοτεχνική φιγούρα του Ροβινσώνα Κρούσου. Πέρασε 4 χρόνια στο νησί Χουάν Φερνάντεζ στον νότιο Ειρηνικό, όπου εγκαταλείφθηκε επειδή εξέφρασε αμφιβολίες για το κατά πόσο ήταν αξιόπλοο το σκάφος του, που ήταν υπό τη διοίκηση του καπετάνιου Τόμας Στράντλινγκ.
• Χοσέ Σαλβαντόρ Αλβαρένγκα: Πέρασε 13 μήνες πλέοντας στον Ειρηνικό, όταν μια θύελλα σε ένα μονοήμερο ταξίδι για ψάρεμα (που είχε ξεκινήσει από το Τσιάπας του Μεξικού) τον έβγαλε εκτός πορείας. Επέζησε τρεφόμενος με ωμά ψάρια, πουλιά, αίμα χελώνας και νερό της βροχής. Ο νεαρός σύντροφός του, Εζέκιελ Κόρντομπα, δεν επέζησε- και η οικογένειά του κατηγόρησε τον Αλβαρένγκα το 2015 για κανιβαλισμό. Ο ίδιος το αρνείται.