Σίγουρα είναι κάτι τόσο βαθιά ανθρώπινο – με τα μάτια κλειστά, το σώμα στέκεται ακίνητο «βυθισμένο» στη σιωπή, επιτρέποντας τη θλίψη να διαποτίσει την ύπαρξη. Έχει μια τέτοια πράξη ιστορία, αφετηρία ή απλά η «ιστορία» του είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στο συναισθηματικό μας DNA;
Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την 13η Νοεμβρίου και ενώ η Γαλλία μετρούσε ακόμα τις πληγές της από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, περίπου 150 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων τήρησαν ενός λεπτού σιγή στην παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα προς τιμήν των θυμάτων των επιθέσεων.
Αλλά και σε όλη τη γαλλική επικράτεια, αλλά και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα των επιθέσεων. Αυτά τα πρόσφατα και χαρακτηριστικά παραδείγματα, ήταν απλώς οι τελευταίες από μια μακρά σειρά από επίσημες στιγμές σιωπής. Σε περιπτώσεις ακραίας και σοκαριστικής βίας, η αλήθεια είναι απλή: πολλές φορές δεν υπάρχουν λόγια να ειπωθούν.
Η ιδέα της τήρησης μιας πανεθνικής σιγής διάρκειας ενός λεπτού, πιστεύεται ότι ξεκίνησε από τον Αυστραλό δημοσιογράφο Edward George Honey. Τον Μάιο του 1919 έγραψε μια επιστολή προς την London Evening News (ζούσε στο Λονδίνο εκείνη την εποχή), όπου και πρότεινε στον εορτασμό της πρώτης επετείου από την Ημέρα Ανακωχής (ή Ημέρα Εκεχειρίας – ονομάζεται η επέτειος της λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η οποία γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, 11-11-1918, στη Γαλλία και το Βέλγιο με το όνομα «L’Armistice»), να τηρηθεί μια στιγμή σιγής. «Πέντε λεπτά μόνο», έγραψε «πέντε σιωπηλά λεπτά εθνικής μνήμης».
Ο Honey, ο οποίος υπηρέτησε για λίγο χρονικό διάστημα στον Βρετανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν απολυθεί λόγω ενός τραυματισμού στο πόδι, παρακολουθούσε τους Λονδρέζους καθώς θορυβωδώς γιόρταζαν το τέλος του πολέμου και σκέφτηκε ότι, αντίθετα, μια σιωπηλή στιγμή αφιερωμένη στη μνήμη των ζωών που χάθηκαν θα ήταν ένας πιο εύστοχος τρόπος που θα σηματοδοτούσε τις επετείους, για το τέλος του πολέμου, τα επόμενα χρόνια.
Αν και η πρόταση του Honey δεν είχε άμεση ανταπόκριση, ένα παρόμοιο «αίτημα» είχε υποβάλει και ο Sir Percy Fitzpatrick ο οποίος κατάφερε και κέρδισε την προσοχή του Βασιλιά Γεώργιο Ε’, ο οποίος και το επισημοποίησε στις 17 Νοεμβρίου του 1919. Στην επίσημη διακήρυξή του, ο μονάρχης είπε: «Περί την 11η ώρα, στην 11η ημέρα του 11ου μήνα, μπορεί να υπάρχει για μικρό διάστημα δύο λεπτών η πλήρης αναστολή όλων των κανονικών μας δραστηριοτήτων… Έτσι ώστε σε τέλεια ακινησία, οι σκέψεις του καθενός να μπορούν να επικεντρωθούν στην ευλαβική ανάμνηση των ένδοξων νεκρών».