Όλοι έχουμε περάσει ή περνάμε από τη θέση του μαθητή ή φοιτητή που γράφει διαγώνισμα και για κάποιο λόγο δε διάβασε ή δεν αισθάνεται σίγουρος να γράψει μόνος του. Έτσι, καταφεύγει στην εύκολη λύση, το σκονάκι.
Σκονάκια παντού από τα πιο συνηθισμένα μέρη μέχρι τα πιο ευφάνταστα. Σκονάκι στο θρανίο, στο βραχίονα, στην παλάμη, πάνω στο στυλό, ίσως στον πίνακα αν και παρακινδυνευμένο, στα γυαλιά χαράζοντας τα. Πως πήρε το όνομά του όμως;
Χρόνια πριν η εξέλιξη της τεχνολογίας και των φαρμάκων ήταν μηδαμινή. Έτσι παλιά δεν υπήρχαν χάπια, αλλά τα φάρμακα χορηγούνταν μόνο σε μορφή σιροπιού ή σκόνης τα οποία τύλιγαν σε ένα μικρό χαρτί το λεγόμενο σκονάκι.
Μεταφερόμαστε τώρα στα μαθητικά χρόνια όπου οι μαθητές έγραφαν τα πιο σημαντικά θέματα ή τα θέματα που δε θυμόντουσαν σε μικρά χαρτάκια, τα οποία ονομάστηκαν σκονάκια. Μάλιστα υπήρχαν και οι περιπτώσεις μαθητών που όταν πιάνονταν με σκονάκι, έλεγαν πως είναι κάποιο φάρμακο για τον πονοκέφαλο ή για τον πονόδοντο.