Δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα. Μπαίνουν στο ρινγκ αποφασισμένες να πάρουν τη νίκη. Δαγκώματα, γρατζουνιές, μαλλιοτράβηγμα. Αυτές είναι οι γυναίκες – παλαιστές της Βοβιλίας.
Για τις “Fighting Cholitas” η πάλη είναι τρόπος ζωής. Δευτερόλεπτα μετά από το πρώτο καμπανάκι, οι δύο γυναίκες αρχίζουν να παλεύουν χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Γροθιές, αγκωνιές… όλα επιτρέπονται. Και όλα αυτά ενώ το πλήθος ζητοκραυγάζει μπροστά στο σκληρό θέαμα.
“Κάθε Cholita έχει τη δική της ιστορία. Η δική μου είναι ότι ο σύζυγός μου με κακοποιούσε” εξηγεί η Yenni Mamani που αγωνίζεται με το ψευδώνυμο Martha La Altena. “Όταν παλεύω, κανείς και τίποτα άλλο δεν υπάρχει. Νιώθω μοναδική. Σαν να μην μπορεί κανείς να με νικήσει”, δηλώνει η μητέρα 3 παιδιών.
“Όταν είσαι πάνω στο ρινγκ, με τον κόσμο να ουρλιάζει ή να αποδοκιμάζει, ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Στο σπίτι είμαι γλυκιά και στοργική, αλλά ξέρω ότι μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου απέναντι σε όποιον μου κακό, κάτι που δεν μπορούσα να κάνω παλιά”, υπογραμμίζει.
Ορισμένες γυναίκες όπως η Yenni μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία για να νιώσουν πιο δυνατές στην ανδροκρατούμενη κοινωνία της Βολιβίας και άλλες το κάνουν για τα χρήματα. Πριν από κάθε αγώνα περνούν ώρες για τη σχολαστική προετοιμασία τους. Φορούν παραδοσιακές στολές των αυτόχθονων γυναικών Aymara Indian και βάζουν πολλές στρώσεις μακιγιάζ.
“Ήμουν σε ένα σχολείο της Lucha Libre και ο δάσκαλος μου είπε ότι θα ήμουν σε θέση να αγωνιστώ στο ρινγκ” λέει η Leonor Cordova που αγωνίζεται με το όνομα Angela La Simpatica ή Angela the Nice One.”Ήμουν αποφασισμένη να αποδείξω ότι οι γυναίκες είναι σε θέση να πηδήξουν, να σκαρφαλώνουν και να κάνουν πολλά ακόμα και με φούστες”.
Μερικές από τις γυναίκες έχουν χρησιμοποιήσει το status τους ως “Fighting Cholitas” για να ξεκινήσουν καριέρες στα media, την αστυνομία και την πολιτική που συνήθως ξεχωρίζουν άντρες. Άλλες πάλι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους για να αγωνιστούν ενάντια σε βίαιους άνδρες σε μια χώρα που έχει το υψηλότερο ποσοστό επιθέσεων κατά γυναικών στη Λατινική Αμερική.