Ήταν Μάρτιος του 2009 όταν το στρατόπεδο συγκέντρωσης σε μια θεοξεχασμένη έρημο στα σύνορα Ιράκ- Κουβέιτ άνοιξε τις πόρτες του. Από μέσα βγήκαν εκατοντάδες έγκλειστοι, όλοι «ένας κι ένας». Ψημένοι τζιχαντιστές, ριζοσπαστικά ισλαμιστικά στοιχεία, άνθρωποι που μετρούσαν χρόνια στρατευμένης ιδεολογίας ένοπλου αγώνα κατά των αμερικανών.
To στρατόπεδο ονομαζόταν Camp Bucca. Αφού φυλάκισε συνολικά και εν τέλει απελευθέρωσε 100.000 ισλαμιστές, έκλεισε μερικούς μήνες μετά, μια πολιτική απόφαση της τότε αμερικανο-ιρακινής ηγεσίας που αποδείχτηκε μοιραία.
Ανέκδοτο της ιστορίας. Ένα πανεπιστήμιο τρομοκρατών, που οι ίδιοι οι Αμερικανοί υποστήριξαν, συγκεντρώνοντας τους… ειδήμονες στον ίδιο χώρο.
Το Bucca είχε επιτελέσει την πιο απίστευτη και ευεργετική για τους τζιχαντιστές υπηρεσία. Τους έφερε κοντά, τους προσέφερε ισλαμική κατήχηση και έκανε να γνωριστούν μεταξύ τους οι σκληροί που επρόκειτο να γίνουν οι αρχηγοί των επιμέρους τζιχαντιστικών ομάδων, οι οποίες μεταγενέστερα ενώθηκαν κάτω από τη μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους.
Εννέα μέλη της ηγεσίας του Ισλαμικού Κράτους έκαναν φυλακή στο Camp Bucca. Και όταν οι Αμερικανοί άνοιξαν ορθάνοιχτα την πόρτα ο Abu Bakr al Baghdadi, κρατούμενος επί πέντε χρόνια, μετατράπηκε σε ελάχιστα χρόνια σε χαλίφη, ο Abu Muslim al-Turkmani έγινε ο Νο2 του Ισλαμικού Κράτους, ο Haji Bakr έγινε de facto στρατιωτικός ηγέτης (νεκρός πλέον), και ο Abu Qasim που ηγείτο του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, ήταν πλέον «καρντάσια» και συννενοημένοι στον κοινό αγώνα.
Το Camp Bucca δεν ήταν Abu Ghreib, με ακρότητες και βασανισμούς, αν και πολλοί ένοικοι του δεύτερου μεταφέρθηκαν στο πρώτο. Το Bucca δεν το ήξερε ψυχή εκτός Ιράκ.Η ιδέα ήταν η εξής: αμέσως μετά την εισβολή στο Ιράκ, το 2003, οι Αμερικανοί αλλά και οι ίδιοι οι Ιρακινοί δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ποιος είναι «φίλος» και ποιος εχθρός.
Στοίβαζαν λοιπόν αξιόμαχους ατίθασους ή και αντάρτες εν ενεργεία, συγκέντρωναν φανατικούς μαχητές πίσω από τα συρματοπλέγματα και με σεβασμό στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα να προσπαθήσουν να τους «μαλακώσουν» με ορθόδοξη ισλαμική κατήχηση και περιορίζοντας την ένοπλη δράση τους.
Γίνεται όμως το λιοντάρι αρνί;
Ο συνταγματάρχης των Marines Doug Stone που τέθηκε επικεφαλής του Camp το 2007, αντιλήφθηκε πως υπήρχαν αντάρτες μαχητές που επέτρεπαν να συλληφθούν για να σμίξουν με τους συντρόφους τους.
«Μπαίνοντας λέγανε: ”έχω την τάδε θρησκευτική πεποίθηση και θα ήθελα να πάω στο Σύμπλεγμα 34”. Χρησιμοποιούσαν το στρατόπεδο για τους σκοπούς τους»
Ότι ξεκίνησε με τον εμφύλιο στο Ιράκ, ολοκληρώθηκε στην κόλαση της Συρίας. Οι ακραίοι ισλαμιστές που δρούσαν πλέον ανοιχτά και στη Συρία αρνήθηκαν να υποταχτούν στά στρατιωτικά και πολιτικά κελεύσματα της Αλ Κάιντα του Ζαουαχίρι και σήκωσαν τη μαύρη σημαία του χαλιφάτου.
The rest is history…
της Βίκυς Νταλακώστα