Ένας τύπος μετανιωμένος πηγαίνει στον παπά της ενορίας να εξομολογηθεί.
Αρχίζει λοιπόν και λέει:
– Πάτερ αμάρτησα. Μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουν με την ξαδέλφη μου άρχιζα να την μπαλαμουτιάζω και τελικά την πήδηξα.
– Τέκνον μου, λέει ο παπάς, αυτό είναι πολύ μεγάλη αμαρτία, αλλά με προσευχές και μετάνοιες ο Θεός μπορεί να σε συγχωρήσει. Τίποτε άλλο?
– Ναι πάτερ, μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουν με την αδελφή μου άρχισα να την μπαλαμουτιάζω και τελικά την πήδηξα.
– Τέκνον μου, αυτό είναι μέγιστη αμαρτία αλλά ο Θεός μπορεί να σε συγχωρήσει αν μετανοήσεις προσευχηθείς και νηστέψεις. Τίποτα άλλο?
– Να πάτερ, λέει με τρεμάμενη φωνή αυτός, μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουνα με τη μάνα μου την πήδηξα κι αυτήν..
– Τέρας, φωνάζει τότε ο παπάς, γι αυτό που έκανες δεν υπάρχει συγχώρεση. θα ψηθείς στην κόλαση!
Τότε απαντά ο άλλος:
– Πρόσεχε παπά γιατί έξω ψιλοβρέχει