Το Κόκκινο Ποτάμι επεισόδια: Πεθαίνει στα χέρια των γιων του ο Παυλίδης

Το Κόκκινο Ποτάμι επεισόδια: Ο Παυλίδης πεθαίνει στα χέρια των γιων του! Τα νέα επεισόδια για την αγαπημένη μας σειρά στο Open, το Κόκκινο Ποτάμι!

Το Κόκκινο Ποτάμι επεισόδια: Πεθαίνει στα χέρια των γιων του ο Παυλίδης

Η Ευγενία και η Βασιλική με το μωρό φεύγουν από την Αμισό και ο Γιώργος μένει πίσω μόνος. Οταν ο Θέμης και ο Μίλτος πηγαίνουν κοντά του, θα είναι και η τελευταία φορά που θα συναντηθούν.

Η κατάσταση στην Αμισό γίνεται όλο και χειρότερη. Η μανία των Νεότουρκων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ολοι πλέον φοβούνται για τη ζωή τους. Οι δολοφονίες έχουν ξεκινήσει και κανείς δεν μπορεί να βάλει τάξη. Τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Παράλληλα η οικογένεια Παυλίδη ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά. Ο Γιώργος Παυλίδης, μετά την επίθεση του Οσμάν, έχει καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι και δεν μπορεί να προστατεύσει την οικογένειά του. Φοβάται για τα χειρότερα.

Το Κόκκινο Ποτάμι – Επεισόδιο 14 – 05/01/20

Ο Θέμης έχει φύγει αντάρτης και ο Μίλτος είναι μακριά. Η Ευγενία είναι εκείνη που στέκεται βράχος δίπλα του, με καρτερικότητα και υπομονή. Και η Βασιλική όμως είναι πολύ δυνατή γυναίκα και ξέρει να υπομένει τα δύσκολα. Ο Γιώργος δεν μπορεί να τις βλέπει να υποφέρουν και η ζωή τους να κινδυνεύει εξαιτίας του. «Πρέπει να φύγετε όσο είναι καιρός», τις παροτρύνει. «Δεν μπορούμε να σε αφήσουμε εδώ μόνο», του απαντούν οι δυο γυναίκες. «Πρέπει. Βασιλική, δεν είσαι πια μόνη. Αυτό που προέχει είναι η ζωή του παιδιού σου. Κι εσύ, γυναίκα, πρέπει να είσαι κοντά τους. Εγώ θα σας είμαι εμπόδιο. Αλλωστε, τι άλλο να μου κάνουν πια;» τους λέει και με αυτά τα λόγια τις παρακινεί να ακούσουν την προτροπή του. Η Ευγενία με τη Βασιλική και το μωρό φεύγουν από το χωριό πριν οι συνθήκες γίνουν ακόμη χειρότερες και αφήνουν πίσω τον Γιώργο. Την ίδια ώρα ο Θέμης πολεμά αντάρτης και ο Μίλτος δεν έχει ακόμη επιστρέψει. Το Κόκκινο Ποτάμι επεισόδια

Η τραγική σκηνή

Ο Γιώργος πλέον ζει μόνος του στην Αμισό και βλέπει όλες τις θηριωδίες που γίνονται εις βάρος των Ελλήνων. Η ψυχή του πονά. Ο ίδιος είναι ανήμπορος και δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του. Εχει γίνει η σκιά του εαυτού του.

Οι γιοι του, σαν από προαίσθημα, σαν κάτι να τους παρακινεί, κατευθύνονται στην Αμισό για να δουν τον πατέρα τους. Ο Μίλτος, παρά το γεγονός ότι έχει επικηρυχτεί καθώς πολέμησε κατά του τουρκικού κράτους, και ο Θέμης, που κι αυτός μάχεται στα βουνά κατά του ίδιου εχθρού, αψηφούν τον κίνδυνο και πηγαίνουν στο χωριό. Τα δυο αδέλφια φτάνουν στο σπίτι και βλέπουν τον πατέρα τους να χαροπαλεύει.

Μόλις ο Γιώργος Παυλίδης τους βλέπει, απλώνει τα χέρια του ψιθυρίζοντας συγκινημένος: «Παιδιά μου, ήρθατε. Παλικάρια μου, ελάτε να σας αγκαλιάσω». Πατέρας και γιοι κάθονται αγκαλιασμένοι και κλαίνε. Κλαίνε για το γεγονός ότι βρέθηκαν ξανά μαζί, για τα βάσανα που τους βρήκαν, για τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στον τόπο τους, για τους ανθρώπους που χάθηκαν.

Ο πατέρας τους θα πει στα παιδιά του τις τελευταίες συμβουλές και θα τους δώσει την ευχή του, περήφανος για τα παλικάρια που μεγάλωσε κι έκαναν το καθήκον τους ως γνήσιοι πατριώτες υπηρετώντας τις ηθικές αξίες και αρχές που τους δίδαξε. Λίγο αργότερα θα αφήσει την τελευταία του πνοή στα χέρια τους.