Η Ευρώπη προφανώς έχει παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του κόσμου, επομένως δεν μας εκπλήττει το γεγονός ότι οι προφητείες της Αγίας Γραφής περιέχουν εκτενής αναφορές σε αυτήν.
Μια από τις βασικότερες προφητείες, η οποία σκιαγραφεί το πλαίσιο άλλων προφητειών, βρίσκεται στο 2ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ. Σε αυτή την προφητεία ο βασιλιάς της Βαβυλώνας είδε ένα τεράστιο μεταλλικό άγαλμα, το κεφάλι του οποίου ήταν κατασκευασμένο από χρυσό, το στήθος από ασήμι, η κοιλιά από μπρούντζο, οι μηροί από σίδερο και τα πόδια από σίδερο αναμεμιγμένο με πηλό. Τα διάφορα μέταλλα συμβολίζουν τις κύριες αυτοκρατορίες, οι οποίες καταδυνάστευσαν τον λαό του Θεού από την εποχή του Δανιήλ. Το χρυσό κεφάλι συμβολίζει την αυτοκρατορία της Βαβυλώνας που αιχμαλώτισε τον Ισραήλ και κατέστρεψε τον ναό του Σολομώντα. Το ασημένιο στήθος συμβολίζει το Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία, η μπρούντζινη κοιλιά συμβολίζει την Ελληνιστική Αυτοκρατορία και οι σιδερένιοι μηροί συμβολίζουν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η επόμενη (και πιο μακρόχρονη) περίοδο εμφανίζει μια αλλαγή: σε αυτή το μέταλλο που την συμβολίζει δεν αλλάζει—το σίδερο συνεχίζει να υπάρχει—αλλά αναμειγνύεται με ένα άλλο υλικό τον πηλό.
Η ιστορία αναφέρει ότι η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει το 476 μ.Χ. Οι γερμανικές φυλές επιτιθέμενες από τη βόρεια Ευρώπη κατέλαβαν τα ευρωπαϊκά και βόρειο-αφρικανικά εδάφη της αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένου της Ρώμης. Αργότερα ο στρατός της Ανατολικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας νίκησε μερικές από τις φυλές, ενώ άλλες συμμάχησαν με την Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία. Οι φυλές αυτές σχημάτισαν τα κύρια κράτη της Ευρώπης, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση επιρροής για την επέκταση της Καθολικής Θρησκείας. Η εκκλησίας κατά τον Μεσαίωνα αποτέλεσε τον “πηλό” του οράματος του Δανιήλ.
Η Ευρώπη όμως δεν κατάφερε να είναι ποτέ πραγματικά ενωμένη. Οι χώρες της κράτησαν την εθνική τους ταυτότητα και επεδίωκαν συνεχώς τις πολιτικές και εδαφικές φιλοδοξίες τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς πόλεμοι. Παρόλο συνεχών αλλαγών των συνόρων και των συμμαχιών, υπήρξε μια κοινή συνιστώσα που ένωνε τα κράτη της Ευρώπης, το κοινό θρήσκευμα και η εξουσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το γεγονός αυτό προφητεύτηκε από τον Δανιήλ: “Και όπως είδες το σίδερο ανακατεμένο μαζί με αργιλώδη πηλό, έτσι θα ανακατευτούν με σπέρμα ανθρώπων· όμως, δεν θα είναι κολλημένοι ο ένας μαζί με τον άλλον, όπως το σίδερο δεν ενώνεται μαζί με τον πηλό” (Δανιήλ 2:43).
Το επόμενο όραμα του Δανιήλ έχει το ίδιο θέμα, αλλά αντί για ένα άγαλμα, οι αυτοκρατορίες συμβολίστηκαν από άγρια ζώα. Η Βαβυλώνα συμβολίστηκε με ένα λιοντάρι, η Περσία με μια αρκούδα, μια λεοπάρδαλη με τέσσερα κεφάλια συμβόλισε τη διαιρεμένη Ελληνιστική Αυτοκρατορία και ένα άγριο τέρας τη Ρώμη. Το τέρας της Ρώμης είχε δέκα κέρατα, τα οποία συμβόλιζαν τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στις Ευρωπαϊκές φυλές. Στη συνέχεια το όραμα επικεντρώθηκε σε “ένα άλλο μικρό κέρας (που) ανέβηκε ανάμεσά τους, μπροστά στο οποίο τρία από τα πρώτα κέρατα ξεριζώθηκαν· και είδα ότι, σ’ αυτό το κέρας υπήρχαν μάτια ανθρώπου, και στόμα, που μιλούσε μεγάλα πράγματα” (Δανιήλ 7:8). Αυτό το μικρό κέρας “διαφέρει από τους πρώτους” (όπως ο πηλός διέφερε από τα μέταλλα του πρώτου οράματος), επειδή ήταν μια θρησκευτική δύναμη, ο παπισμός του Μεσαίωνα, ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις, και ο οποίος κατάφερε να ελέγχει τα άλλα “κέρατα” σε μεγάλο βαθμό.
Το μικρό αυτό κέρας το συναντάμε και στην Αποκάλυψη όπου συμβολίζεται με το θηρίο που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα, το οποίο ανεβαίνει από τη θάλασσα. Το κέντρο της προσοχής των δύο παραπάνω οραμάτων είναι οι διωγμοί των αγίων από τον παπισμό. Ιστορικά η προφητεία εκπληρώθηκε την περίοδο των διωγμών των αιρετικών και των εχθρών της Εκκλησίας με την χρήση της Ιεράς Εξέτασης, των σταυροφοριών, των “ιερών” πολέμων και των πολιτικών μηχανορραφιών. Ανεξαρτήτως την μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο των διωγμών από την Εκκλησία, πάντοτε το κράτος (η πολιτική εξουσία) συνεργάστηκε· π. χ. στην Ιερά Εξέταση η Εκκλησία εντόπιζε, δίκαζε και καταδίκαζε τους αιρετικούς και στη συνέχεια το κράτος τους τιμωρούσε. Στις Σταυροφορίες η Εκκλησία κήρυττε πόλεμο και πολεμούσαν οι στρατοί των κρατών. Έτσι οι χώρες της Ευρώπης, συμβολιζόμενες από τα δέκα κέρατα του Ρωμαϊκού τέρατος, έγιναν το εκτελεστικό όργανο της Καθολικής Εκκλησίας.
Στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης διαβάζουμε ότι το θηρίο άσκησε εξουσία και κατέτρεξε τους αγίους για 1260 χρόνια, και τότε ένα από τα κεφάλια του δέχθηκε μια θανατηφόρα πληγή. Ιστορικά, η πολιτική και στρατιωτική εξουσία του παπισμού υπέστη αρκετά χτυπήματα, αλλά οι πιο σοβαρές “πληγές” έλαβαν χώρα κατά τη Γαλλική και την Ιταλική επανάσταση, όταν ο πάπας συνελήφθη (1798), κατασχέθηκαν οι Παπικές Κτήσεις (1870) και ο πάπας έγινε ο “φυλακισμένος του Βατικανού”. Ουσιαστικά, η θανατηφόρα πληγή σημαίνει ότι ο παπισμός δεν μπορούσε πια να εκμεταλλευτεί τις χώρες και τους στρατούς της Ευρώπης, ώστε να πραγματοποιήσει τους στόχους του.
Ωστόσο στο εδάφιο Αποκάλυψη 13:3 αποκαλύπτεται ότι “η θανατηφόρα πληγή θεραπεύτηκε”. Κατά την διάρκεια του εικοστού αιώνα ο παπισμός ανέκτησε την πολιτική εξουσία του, επισυνάπτοντας διπλωματικές σχέσεις με τις πιο ισχυρές χώρες του κόσμου. Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις αυτής της εξέλιξης είναι η συνεργασία του με τις Η.Π.Α. για την ανατροπή του Ευρωπαϊκού κομμουνισμού (διάβασε το τμήμα 13: Η Θανατηφόρα Πληγή Θεραπεύτηκε στο Βιβλίο). Στο 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης το θηρίο έχει επιστρέψει, το χρονικό πλαίσιο βρίσκεται στον έσχατο καιρό, και αυτή την φορά υπάρχει μια σαφής διαφορά μεταξύ της πολιτικής πλευράς (το κόκκινο θηρίο με τα επτά κεφάλια) και της θρησκευτικής πλευράς (η πόρνη που κάθεται επάνω στο θηρίο). Τ δκα κέρατα έχουν επίσης επιστρέψει. Στο Δανιήλ 7 και στην Αποκάλυψη 13 τα 10 κέρατα συμβόλιζαν τις χώρες της Ευρώπης που βίαια επέβαλαν τα συμφέροντα της Καθολικής Εκκλησίας· η ίδια ερμηνεία μπορεί να δοθεί και για τα δέκα κέρατα της Αποκάλυψης 17. “Τα δέκα κέρατα που είδες είναι δέκα βασιλιάδες, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν βασιλεία, αλλά παίρνουν εξουσία, για μια ώρα, σαν βασιλιάδες μαζί με το θηρίο” (Αποκάλυψη 17:12). Σύμφωνα με την προφητεία του σίδερου και του πηλού του 2ου κεφαλαίου του Δανιήλ, τα κράτη της Ευρώπης ποτέ δεν μπόρεσαν να “είναι κολλημένα το ένα μαζί με τον άλλο” (Δανιήλ 2:43), αλλά φαίνεται ότι θα παραμερίσουν τις εθνικιστικές διαφορές τους “για μια ώρα”, ώστε να συμμαχήσουν με “το θηρίο” (τον αντίχριστο). Ο σκοπός τους θα είναι ο εξής: “Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνίο”, που σημαίνει ότι θα κατατρέξουν τους αληθινούς οπαδούς του Χριστού, στο όνομα του Χριστού.
Καθώς οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται σε μελλοντικά γεγονότα, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σχετικά με το τι θα συμβεί. Όμως πρέπει να μελετήσουμε τις προφητείες πολύ καλά, ώστε να τις θυμηθούμε και να τις αναγνωρίσουμε καθώς τα γεγονότα των τελευταίων καιρών αρχίσουν να διαδραματίζονται γύρω μας. Από την παρούσα οπτική γωνία φαίνεται ότι η μεγάλη συμμαχία της Βαβυλώνας θα αποτελείται από τη Ρωμαιοκαθολική θρησκευτική οντότητα (την πόρνη), τη Ρωμαιοκαθολική πολιτική οντότητα (το κόκκινο θηρίο με τα επτά κεφάλια), το Αμερικάνικο κράτος (το θηρίο από τη γη), την Αμερικανική θρησκευτική οργάνωση (την εικόνα του θηρίου), την τελευταία Ευρωπαϊκή συμμαχία (τα δέκα κέρατα), τον θαυματοποιό Προτεστάντη “απατεώνα” (τον Ψευδοπροφήτη) και τον αντίχριστο που θα εμφανιστεί με έναν θαυμαστό τρόπο (το Θηρίο από την άβυσσο). Αυτή η συμμαχία θα αρχίσει να δημιουργείται κατά την διάρκεια του μεγάλου πολέμου που περιγράφεται στις επτά σάλπιγγες, θα ασκήσει την εξουσία της επιβάλλοντας το χάραγμα και τον αριθμό του θηρίου, θα οργανωθεί εναντίον των οπαδών του Χριστού κατά τη Μάχη του Αρμαγεδών, και εν τέλει θα καταστραφεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Η σύντομη αυτή σύνοψη καλύπτει πολλά θέματα για τον ρόλο της Ευρώπης. Τα θέματα αυτά εξηγούνται με περισσότερες λεπτομέρειες στα κεφάλαια 8,9,13,16,17 και στο παράρτημα 3 του Βιβλίου.