«Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει» λέμε με την έννοια πως αυτό που είπες δεν μπορείς πλέον να το πάρεις πίσω.
Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η προέλευση της φράσης είναι κάπως περίεργη με τη σημερινή της σημασία.
Ήταν η εποχή, που ο Πόντιος Πιλάτος είχε παραδώσει στους Αρχιερείς τον Ιησού Χριστό, για να σταυρωθεί. Είχε δώσει ακόμη την εντολή να τοποθετηθεί πάνω στο σταυρό επιγραφή με τα τέσσερα αρχικά γράμματα (Ι.Ν.Β.Ι.) σε τρεις γλώσσες: Εβραϊκά, Λατινικά και Ελληνικά που σήμαιναν: Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων.
Οι γραμματείς, όμως, των Ιουδαίων παρουσιάστηκαν σε αυτόν, ζητώντας να μην αναφέρεται ως «ο βασιλεύς των Ιουδαίων», αλλά ως αυτός «που είπε ότι είναι βασιλεύς των Ιουδαίων».
Ο Πιλάτος, όμως αρνήθηκε κατηγορηματικά με τη δήλωση: «Ο γέγραφα, γέγραφα» (Ιωάννης 19:22),όπως αποδόθηκε στα ελληνικά από τους Εβδομήκοντα.
Η φράση αργότερα επικράτησε με την παραποίηση «Ο γέγραφε, γέγραφε» και επί το δημοτικότερον «ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει».