Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε: Η Κάτια στην προσπάθεια της να εμποδίσει την Ελλη να πνιγεί, παρασύρεται από τα κύματα της θάλασσας.
Η Μαρίνα είναι απαρηγόρητη που για μια ακόμη φορά χάνει τη μητέρα της.
Οταν θα τη βρει, το πρόσωπο που θα συναντήσει θα είναι μια σκιά του εαυτού του.
Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε
Η Ελλη ξέροντας πια ότι η Μαρίνα είναι κόρη της Κάτιας και απογοητευμένη από τον Κωστή και όσα έχουν συμβεί, νιώθει πολύ μόνη και έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή της. Πάει σε μια παραλία και μπαίνει στη θάλασσα με σκοπό να πνιγεί.
Η Κάτια τρέχει πίσω της. «Συγγνώμη μαμά που σε πληγώνω ακόμη και την τελευταία στιγμή τnς ζωής μου. Μπορεί να μη με γέννησες αλλά είσαι η πραγματική μου μάνα», μονολογεί. Η Κάτια της φωνάζει σαν τρελή να σταματήσει. Μπαίνει κι εκείνη στο νερό. Τη φτάνει. «Τι κάνεις; Δεν μπορείς να τα παρατήσεις. Πρέπει να κάνεις μια καινούρια αρχή». «Έχεις τη Μαρίνα», της απαντάει.
Εκείνη την ώρα ένα κύμα παρασύρει και τις δύο γυναίκες. Η Μαρίνα φτάνει στην παραλία. Κλαίει. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Φωνάζει τους διασώστες. Βγάζουν την Ελλη αλλά όχι την Κάτια. «Η μητέρα μου. Πρέπει να τη βρείτε. Είναι εκεί μέσα», ουρλιάζει αλλά δεν υπάρχει κανένα ίχνος της. Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε
Η κοπέλα είναι απαρηγόρητη. Το μόνο που της δίνει κουράγιο είναι η κόρη της η Ελπίδα που ζει πια μαζί της αλλά και ο Μιχάλης με τον οποίο είναι παντρεμένη και είναι πάντα το στήριγμά της. Εν τω μεταξύ, η Ελλη μπαίνει φυλακή για όλες τις σκευωρίες που έχει κάνει.
Ο Κοσμάς τη στηρίζει και νιώθει ότι είναι η μόνη γυναίκα που τον αγάπησε όσο τίποτε άλλο. Η Ελλη μέσα στη φυλακή ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και αυτό την κάνει ευτυχισμένη. Όπως την πικραίνει το γεγονός ότι δεν έχει κοντά της την Κάτια.
Η Κάτια είναι παράλυτη και χτυπημένη από το Αλτσχάιμερ
Η θάλασσα ξεβράζει ένα πτώμα και φωνάζουν τη Μαρίνα για αναγνώριση. Εκείνη όλο αγωνία πηγαίνει με τον Μιχάλη. «Το πρόσωπο έχει αλλοιωθεί και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι η Κάτια Μακρή. Γι’ αυτό σας φωνάξαμε», της λέει ο ιατροδικαστής.
Εκείνη δεν μπορεί να κοιτάξει και ο Μιχάλης δεν την αναγνωρίζει. «Έχει ένα κάψιμο στον αριστερό ώμο», θυμάται ξαφνικά η Μαρίνα. Κοιτάζει και δεν υπάρχει στο σώμα της γυναίκας. «Δεν είναι αυτή. Πρέπει να είναι ζωντανή. Δεν είχα την ευκαιρία να την πω μητέρα. Δεν τnς κράτησα το χέρι, δεν την αγκάλιασα», λέει κλαίγοντας στον Μιχάλη. Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε
Αργότερα οι δυο τους επισκέπτονται την Ελλη στη φυλακή. Οι δυο κοπέλες τα έχουν βρει μεταξύ τους. Η Ελλη της πιάνει το χέρι.
«Σ’ ευχαριστώ που δεν τα παρατάς και ψάχνεις ακόμα τη μαμά», της λέει.
Εν τω μεταξύ και ο Δημήτρης από καιρό έχει εξαφανιστεί. Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να είναι. Ο Μιχάλης τελικά τον βρίσκει να ζει φτωχικά σε ένα παραθαλάσσιο μέρος.
Τον ακολουθεί.
Ξαφνικά βλέπει μαζί του την Κάτια και δίπλα ένα αναπηρικό καροτσάκι. Τον πλησιάζει. «Γιατί δεν τηλεφώνησες; Είσαι με την Κάτια; Ανησυχούσαμε πολύ. Σας ψάχναμε και τους δύο». «Ποιο το νόημα;», του απαντάει εκείνος. «Ολη η οικογένεια σας περιμένει να γυρίσετε. Η Μαρίνα ξέρει ότι η Κάτια είναι ζωντανή». «Δεν θα γυρίσουμε. Πριν δέκα μήνες υπολόγιζα να φύγω μόνος μου στο εξωτερικό αλλά από θαύμα η Κάτια ήταν ζωντανή. Δεν θα περπατούσε ξανά και είχε χάσει τη μνήμη της. Βλέποντάς τη συνειδητοποίησα πως το να την προσέχω σε όλη μου τη ζωή είναι η μοίρα μου. Πρέπει κάπως να της ξεπληρώσω την αγάπη της. Είναι για καλό να μείνουμε εδώ. Γι αυτό μην πεις στη Μαρίνα για την Κάτια. Είμαστε ευτυχισμένοι τώρα». Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε
Η Ελλη γεννάει ένα υγιέστατο αγοράκι
Ο Μιχάλης λέει στη γυναίκα του την αλήθεια: «Βρήκα την Κάτια». «Πάμε να τη δω», του λέει όλο αγωνία. «Δεν έχει τη μνήμη της και δεν είναι καλά. Οταν τη βρήκε ο Δημήτρης, το Αλτσχάιμερ ήταν προχωρημένο. Δεν τον αναγνώρισε. Δεν ήθελε να μας στενοχωρήσει και κρύβεται». «Είναι ευτυχισμένοι; Η μαμά μου είναι ήρεμη;». Ο Μιχάλης της λέει πως είναι και τότε εκείνη ψελλίζει συγκαταβατικά: «Είναι αρκετό που ζει».
Η Κάτια κοιτάζει έξω από το παράθυρο και ρωτάει τον Δημήτρη: «Είδες την κόρη μου; Δεν τη βρίσκω πουθενά. Αύριο είναι τα γενέθλιά της και δεν της έχω κάνει ούτε ένα πάρτι». «Ξέχασε τα πάντα και θυμάται αυτό;», αναρωτιέται εκείνος. Και τότε η Κάτια τον ρωτάει: «Ποιος είστε κύριε;». «Ο άντρας που είναι ερωτευμένος μαζί σου», της απαντά. Η Μαρίνα, πάλι, όσο και να θέλει να μείνει μακριά της, κλαίει στην αγκαλιά του Μιχάλη: «θέλω τη μαμά μου. Μου λείπει». Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε
Η Ελλη έχει έντονους πόνους αν και δεν είναι ακόμη η ώρα να γεννήσει.
Την πάνε στο χειρουργείο. Οταν βγαίνει ο γιατρός ανακοινώνει του Κωστή: «Είναι αγόρι. Μητέρα και γιος χαίρουν άκρας υγείας». Εκείνος νιώθει ευτυχισμένος. «Σ’ ευχαριστώ. Σ’ αγαπώ πολύ», της λέει.
Η τελευταία σκηνή
Η Μαρίνα πηγαίνει να βρει τη μητέρα της μόνη. Βλέπει τον Δημήτρη που κρατάει μια κουβερτούλα. «Πού είναι η μητέρα μου;», τον ρωτάει. «Στην παραλία», της απαντά. Εκείνη πάει τρέχοντας. Τη σκεπάζει με την κουβερτούλα και της δίνει μια μαργαρίτα. «Τι όμορφη», της αποκρίνεται η Κάτια. «Για σένα την έκοψα». «Δεν εννοώ το λουλούδι αλλά εσένα», της απαντά και της χαϊδεύει το πρόσωπο. «Ποιο είναι το όνομά σου;», τη ρωτάει. «Ελπίδα; Παρεμπιπτόντως μήπως είδες την κόρη μου; Έχει τα γενέθλιά της σήμερα». Η Μαρίνα κλαίει. «Μην κλαις. Χαλάς το όμορφο πρόσωπό σου. Κάτι σε αναστάτωσε». «Μαμά», της λέει η Μαρίνα. «Μαμά, με θυμάσαι;». Η Κάτια την πιάνει από το χέρι. Εκείνη την ώρα φτάνουν ο Μιχάλης με την Ελπίδα. Το κοριτσάκι τρέχει κοντά τους. Γυναίκα Χωρίς Όνομα φινάλε