Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτός είναι Σαββατογεννημένος, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουμε ότι είναι τυχερός για τον ίδιο ή ότι οι ευχές του πιάνουν, καθώς και άλλα συναφή.
Γιατί, όμως, λέμε είναι… Σαββατογεννημένος και δε χρησιμοποιούμε οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας;
Σύμφωνα με παραδόσεις, θρύλους και συγγραφείς, η φράση Σαββατογεννημένος προήλθε ύστερα από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.
Η ιστορικές πηγές μας πληροφορούν ότι η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε ημέρα Τρίτη. Την περίοδο εκείνη, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος ήταν παντρεμένος και είχε ήδη τρία αγοράκια.
Κατά την ημέρα της άλωσης, η γυναίκα του έφερε στον κόσμο και το τέταρτο παιδί τους, ένα κοριτσάκι, το οποίο ωστόσο πέθανε αμέσως.
Ο θάνατός της θεωρήθηκε κακός οιωνός και από τότε βγήκε η γνωστή παροιμία «Σάββατο γιο μη χαίρεσαι και Τρίτη θυγατέρα».
Τρίτη, επίσης, ήταν η ημέρα που αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη και το Σάββατο είναι η ημέρα που γιορτάζουν οι διώκτες του Χριστού.
Από τα δυο αυτά κυρίως γεγονότα, αφού συνδυάστηκαν, προέκυψε μια νέα δεισιδαιμονία που ονομάστηκε «Σαββατογεννημένος/η». Ο λαός πιστεύει πως όσοι γεννιούνται πλέον την ημέρα αυτή, είναι αλαφροΐσκιωτοι, βλέπουν δηλαδή φαντάσματα και στοιχειά, τα οποία όμως ποτέ δεν τους πειράζουν.