Ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα είναι οι υπόγειες πηγές πόσιμου νερού. Είτε βρίσκονται στην Καλιφόρνια, είτε στο Πακιστάν ή την Ινδία, οι υπόγειες αυτές φυσικές δεξαμενές πόσιμου νερού ενισχύονται όταν βρέχει, όμως δυστυχώς δεν είναι παντοτινές.
Στοιχεία από δορυφορική επεξεργασία των υπόγειων υδάτινων συστημάτων στην οποία προχώρησε η ΝΑΣΑ, παρουσίασαν μία σκληρή πραγματικότητα. Οι 13 από τις 37 μεγαλύτερες υπόγειες δεξαμενές νερού στη Γη εξαντλούνται από την υπεράντληση. Η βροχή δεν προλαβαίνει να αναπληρώσει την χαμένη ποσότητα νερού, έτσι είναι άγνωστο πόση ζωή θα συνεχίσουν να έχουν τα πολύτιμα για την ανθρώπινη ζωή υπόγεια υδάτινα συστήματα.
Υπάρχουν 21 μεγάλες υπόγειες λεκάνες πόσιμου νερού στις οποίες με κόκκινο, πορτοκάλι και κίτρινο χρώμα παρουσιάζεται πόσο νερό έχασαν των ετών 2003 και 2013. Αντίθετα 16 υπόγειες λεκάνες που είναι χρωματισμένες σε μπλε χρώμα, έχουν κερδίσει σε ποσότητα γλυκου νερού, για την ίδια χρονική περίοδο.
Εκεί όπου το νερό έχει σχεδόν εξαφανιστεί είναι στην Αραβία, όπου το υπέδαφος της Σαουδικής Αραβίας και της Ιεμένης, έχει υποστεί την μεγαλύτερη απώλεια. Στην περιοχή ζουν 60 εκατ. άνθρωποι που αναμένεται να δουν σύντομα τις επιδράσεις της λειψυδρίας στις καλλιέργειες και τη ζωή τους.
Άλλη ιδιαίτερα επιβαρυμένη περιοχή είναι η Καλιφόρνια, όπου η συνεχόμενη για πέμπτο έτος λειψυδρία, οδήγησε τους αγρότες σε καταστροφικές γεωτρήσεις, με σκοπό το πότισμα των εκτάσεών τους.
Το βασικό πρόβλημα με τις υπόγειες λεκάνες πόσιμο νερού είναι πως αν αρχίσει η μείωση της έκτασή τους, κανείς δεν ξέρει πότε θα εξαφανιστούν τελείως. Στην βόρεια Σαχάρα ο υδροφόρος ορίζοντας υπολογίζεται ότι θα εξαντληθεί μεταξύ 10 και 21.000 ετών. Το νερό αυτό μπορεί να βρίσκεται σε μία λεκάνη από μερικές δεκαετίες έως και χιλιάδες χρόνια ενώ εκατ. άνθρωποι βασίζουν την ύπαρξή τους σε γεωτρήσεις που κάνουν, με τα αποθέματα να είναι δύσκολο να αναπληρωθούν, όσο αυξάνει η χρήση.