Ο Νίκος Συρίγος απολαμβάνει τους τρομοκρατημένους τρομοκράτες και υποκλίνεται σε όλους αυτούς που όχι μόνο δεν φοβήθηκαν αλλά παρέδωσαν μαθήματα γενναιότητας.
Πέντε χρόνια πόνταραν στον φόβο. Και κέρδιζαν. Κέρδιζαν ολοένα και περισσότερα. Ο κόσμος πήδαγε από τα μπαλκόνια, πέθαινε στο κρύο, τα παιδιά λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα, μανάδες τα άφηναν για λίγο, για περισσότερο ή για πάντα στους παιδικούς σταθμούς, παππούδες και γιαγιάδες ζούσαν χωρίς ρεύμα, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς ελπίδα… Οι νέοι έφευγαν μετανάστες. Αυτοί όμως κέρδιζαν… Κέρδιζαν…
Από την ώρα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, άφησαν το φόβο. Δεν αρκούσε πια. Το κατάλαβαν στις εκλογές του Γενάρη. Έπρεπε να χοντρύνουν το παιχνίδι. Και τη θέση του φόβου πήρε η τρομοκρατία… Ήλπιζαν ότι θα ξανακερδίσουν. Πόνταραν ότι ο Έλληνας θα τρομοκρατηθεί, βλέποντας τις τράπεζες κλειστές, τις ουρές στα ΑΤΜ, στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα. Ξέχασαν κάτι. Τον βρεγμένο που δεν φοβάται τη βροχή. Ούτε την καταιγίδα… Ο χαμένος τα παίρνει όλα. Μπούμερανγκ, φίλε. Τους γύρισε μπούμερανγκ. Αντί να τρομοκρατήσουν, τρομοκρατήθηκαν. Και το πέτυχες εσύ!
Είναι χεσμένοι…
Γι’ αυτό παρήγγειλαν στημένες δημοσκοπήσεις.
Γι’ αυτό έσπρωξαν τον παππού που δεν είπε το ποίημα.
Γι’ αυτό οι… διάλογοι είναι πέντε εναντίον ενός.
Γι’ αυτό από το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα έδειξαν μόνο τα «επεισόδια».
Γι’ αυτό έβαλαν τον Σάκη του… Άξιον Εστί να κάνει διάγγελμα.
Γι’ αυτό κόβουν και ράβουν τις δηλώσεις του Βαρουφάκη και του Τσακαλώτου.
Γι’ αυτό δουλεύουν τριπλοβάρδιες η Όλγα, ο Νίκος, η Σία, ο Μπάμπης…
Γι’ αυτό ο Γρηγοριάδης θα… σκοτωθεί στο επόμενο επεισόδιο της «Δικαίωσης».
Γι’ αυτό βάζουν τους ξένους να γράφουν για κούρεμα, ξύρισμα, χτένισμα.
Γι’ αυτό έχουν αναστήσει «πεθαμένους» που κάνουν δηλώσεις, για να πείσουν τον κόσμο να σκύψει το κεφάλι.
Γι’ αυτό δεν βλέπετε πουθενά τις διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας σε όλα τα μέρη της Ευρώπης.
Γι’ αυτό ο Μάλαμας και ο Αλκίνοος δεν ακούγονται στα ραδιόφωνα.
Γι’ αυτό μέχρι να δύσει ο ήλιος την Κυριακή και να κλείσουν οι κάλπες θα βλέπεις στην TV κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά ζεις…
Γιατί είναι χεσμένοι φίλε… Και αυτό το κατάφερες εσύ. Ο άνεργος, ο άστεγος, ο χαμένος… Εσύ που δεν είχες μπάρμπα στην Κορώνη. Που ξέρεις τι σημαίνει ουρά αλλά στο συσσίτιο και όχι στο ΑΤΜ. Που δεν έχεις ούτε 50 ευρώ να βγάλεις. Που τα βγάζεις πέρα με 50 ευρώ το μήνα… Όσα δηλαδή δεν αντέχει να περιμένει για να βγάλει ο διπλανός σου από το ΑΤΜ…
Αυτός ο φόβος φίλε, όλων αυτών, ήταν δικός σου. Κατάδικος σου. Τους τον έστειλες να τους κάνει συντροφιά για μια εβδομάδα μπας και καταλάβουν τι περνάς εσύ κάθε βράδυ, τι περνάς όταν δεν έχεις να πάρεις ένα γάλα στο παιδί σου, τι περνάς όταν σου κόβουν το ρεύμα. Για 50 ευρώ… Αυτά που δεν τους φτάνουν για να περάσουν τη μέρα…
Σε ευχαριστώ φίλε… Σε ευχαριστώ που αντέχεις. Σε ευχαριστώ που τους φόβισες… Σε ευχαριστώ που μου επέτρεψες να σταθώ πλάι σου στο Σύνταγμα… Σε ευχαριστώ για όλα… Και θα στο ανταποδώσω. Όπως μπορώ, με κάθε τρόπο… Λόγω Τιμής.
Του Νίκου Συρίγου