Καλοκαιράκι και τεκίλα… Το βασικό συστατικό για την παραγωγή της τεκίλας είναι ένα είδος « Αθάνατου », το Agave tequilana.
Μάλιστα στο Μεξικό αποτελεί εθνικό προϊόν. Η υψηλή παραγωγή σακχάρου (φρουκτόζη) στον πυρήνα του φυτού είναι το κύριο χαρακτηριστικό που το καθιστά κατάλληλο για την παρασκευή αλκοολούχων ποτών.
Το απόσταγμα είναι ένα διαυγές οινοπνευματώδες υγρό με ελαφρύ άρωμα που ονομάζεται μεσκάλ. Μια από τις πιο γνωστές μορφές του μεσκάλ, είναι η τεκίλα.
Η αυθεντική μπλε τεκίλα παράγεται αποκλειστικά από μπλε “αθάνατους” της ποικιλίας Weber που καλλιεργούνται μόνον σε ορισμένες πολιτείες του Μεξικού.
Ο Αθάνατος ονομάζεται και Αγαύη και ήρθε στην Ευρώπη με τους Ισπανούς και Πορτογάλους εξερευνητές τον 16ο αιώνα.Το όνομά του το πήρε από την Αγαύη, κόρη του Κάδμου και αδερφή της Σεμέλης και σημαίνει θαυμαστή ή ευγενικής καταγωγής.
Είναι συγγενής της γιούκας, αλλά όχι των κάκτων και θεωρείται πλέον χαρακτηριστικό φυτό του μεσογειακού τοπίου.
Το είδος αυτό έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα και που παρόλο που ονομάζεται « αθάνατος », μετά την ανθοφορία το φυτό ξεραίνεται. Όμως το ανθοφόρο στέλεχος παραμένει όρθιο για μερικά χρόνια.
Στη ρίζα του δημιουργούνται νέα φυτά που δίνουν μετά από 10 με 20 χρόνια νέα ανθοφορία. Παραμένει άγνωστο εάν το ελληνικό φυτό μπορεί να βγάλει τεκίλα καλής ποιότητας.
Στο Μεξικό η τεκίλα καταναλώνεται σε σφηνάκια με δυο τρόπους: γλύφοντας πρώτα το αλάτι από τη λεγόμενη «ανατομική ταμπακέρα» του χεριού (το διάστημα μεταξύ δείκτη και αντίχειρα για να μειωθεί το «κάψιμο» της αλκοόλης) κι έπειτα δαγκώνοντας μια φέτα λεμονιού (ή lime) για την ενίσχυση της επίγευσης (tequila cruda).
Ο δεύτερος τρόπος είναι τα τρία σφηνάκια που τα χρώματά τους θυμίζουν τη σημαία του Μεξικό δηλαδή tequila blanco (λευκό), χυμός lime (πράσινο) και sangrita (ένα κόκκινο πικάντικο μείγμα από καυτές πιπεριές και ντοματοχυμό).
Στη σκουρόχρωμη τεκίλα συνηθίζεται η προσθήκη μιας φέτας πορτοκαλιού.