Όταν, στα μέσα του 13ου αιώνα, ανεγείρετο η εκκλησία της Παρθένου Μαρίας στη γερμανική πόλη Λίμπεκ (οι παλιοί την ξέρουν και ως Λυβέκη), ένας τοπικός θρύλος θέλει τον ίδιο τον Σατανά να περνά έξω από το εργοτάξιο να ρίξει μια ματιά, να καταλάβει τι συνέβαινε.
Οι οικοδόμοι τρόμαξαν να του πουν την αλήθεια. Τού’ παν ότι έχτιζαν ένα θαυμαστό κρασοπουλιό. Ενθουσιάστηκε κι αυτός που κι άλλες ψυχές θα έρχονταν προς τα δικά του μέρη, κι αποφάσισε να βάλει ένα χεράκι στο χτίσιμο.
Μόνον όταν η ανέγερση της γοτθικού ρυθμού εκκλησίας πλησίαζε στο τέλος της, ο Πρίγκηψ του Σκότους αντιλήφθηκε σε τι βοήθησε.
Κατάλαβε ότι τον εξαπάτησαν κι άρπαξε μια τεράστια πέτρινη πλάκα να γκρεμίσει το ιερό οικοδόμημα. Ένας γρήγορος στη σκέψη εργάτης πρόλαβε να του υποσχεθεί ότι στην ίδια γειτονιά θα χτίσουν ένα ταβερνείο.
Ηρέμησε ο Εωσφόρος κι άφησε την πλάκα να πέσει χάμω, δίπλα στην εκκλησία.
Η πέτρινη πλάκα παραμένει, ακόμα και σήμερα, στο σημείο που ο θρύλος θέλει να την άφησε ο Σατανάς να πέσει.
Τα σημάδια πάνω στην πλάκα υποτίθεται ότι τα άφησαν τα νύχια του Διαβόλου και η πλάκα, σήμερα, ακούει στο όνομα «Η πέτρα του Διαβόλου».
Την τελευταία χρονιά του προηγούμενου αιώνα, ο Ρολφ Γκέρλερ τίμησε τον τοπικό θρύλο μ’ ένα χάλκινο άγαλμα του Πρίγκηπα του Σκότους.
Μοιάζει ευχαριστημένος με το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οι κάτοικοι του Λίμπεκ κράτησαν τον λόγο τους, έχτισαν απέναντι από την Marienkirche, την ταβέρνα Ράτσκελερ.
Οι επισκέπτες της πανέμορφης βορειογερμανικής πόλης ας ξέρουν ότι ανάλογα με την περίοδο του χρόνου, η εκκλησία κλείνει μεταξύ 4 και 6 το απόγευμα. Ακόμη κι αν είναι κλειστή, όμως, ο Πρίγκηπας, απέξω, χαμογελάει στους περαστικούς.